Choroba Cushinga u psa to choroba endykronologiczna o podłożu przewlekłym, wywołana nadmierną produkcją kortyzolu. Polega na upośledzeniu pracy nadnerczy i znacząco wpływa na samopoczucie, kondycję oraz wygląd i zachowanie psa. Sprawdź, jak rozpoznać chorobę, które psy są najbardziej na nią narażone i co robić, gdy zespół Cushinga zostanie stwierdzony u naszego czworonoga.
Zespół Cushinga dotyka najczęściej psy znajdujące się w średnim lub starszym wieku, zwykle po 7 roku życia. W przebiegu schorzenia rozregulowaniu ulega wydzielanie hormonów nadnerczy. Ma to wpływa na wiele narządów i układów ciele zwierzęcia. Dolegliwości towarzyszące chorobie mogą dawać o sobie znać przez długie miesiące zanim padnie diagnoza. Często taka diagnoza przychodzi zbyt późno, gdy szansy na całkowite wyleczenie są już zaprzepaszczone. Jakich objawów więc nie należy lekceważyć?
Choroba Cushinga – objawy
Po pierwsze, jeśli pies oddaje częściej niż zwykle mocz, przy jednoczesnym zwiększeniu pragnienia, może to dawać nam powody do niepokoju. Jeśli temu towarzyszy też przypadłość okresowego nietrzymania moczu, wówczas trzeba udać się do weterynarza. Choroby nadnerczy mają wpływ na wszystkie narządy w ciele psa, a spektrum objawów może być szerokie, dlatego czasami trudno postawić trafną diagnozę na początku choroby.
Zmiany w zachowaniu: wzmożone pragnienie przy częstszym oddawaniu moczu i popuszczaniu, większy apetyt, dyszenie nawet w spoczynku, apatia, osłabienie, zmiana nastroju, nietolerancja ciepła, kaszel, otępienie.
Zmiany w wyglądzie: wypadanie sierści prowadzące do łysienia, otłuszczenie w okolicy tułowia, wzdęty, opuszczony brzuch, zanikanie mięśni powodujące osłabienie ruchowe, wiotka skóra, łojotok, zaskórniki, świąd, ból, strupy wokół szyi i nosa, zwapnienia skóry.
Zmiany neurologiczne: problemy z poruszaniem się i koordynacją, drgawki, paraliż części pyska, kręcenie się w kółko, błądzenie w znanym otoczeniu.
Choroba Cushinga – leczenie
Leczenie choroby Cushinga obejmuje farmakoterapię, naświetlania i operacyjne usunięcie nadnerczy lub przysadki. Psom podaje się lek, którego substancją czynną jest trilostan, regulujący wydzielanie kortyzolu. Tabletki te pies przyjmuje do końca życia. Nie likwidują one choroby, ale pomagają psu powrócić do normalnego funkcjonowania.
Choroba Cushinga – rokowania
O tym, jakie są rokowania, decyduje wiek zwierzęcia i to w jakiej jest kondycji i jaką ma dietę. W przypadku choroby Cushinga należy wprowadzić karmę weterynaryjną bogatą w białko, a ubogą w tłuszcze, nieobciążającą wątroby i łatwo przyswajalną. Psy wygłodzone, które urodziły się z niską masą urodzeniową, zestresowane, poradzą sobie najgorzej. Ważne jest także to, czy właściciel psa jest zaangażowany w proces zdrowienia zwierzęcia. Najmłodsze psy, zadbane i dobrze odżywiane mogą wytrzymać z chorobą nawet 4 lata. Nieleczenie choroby prowadzi do śmierci psa w wyniku rozwinięcia się chorób wtórnych jak cukrzyca, zapalenie trzustki, nerek, układu moczowego i choroby zakrzepowo – zatorowej płuc. Pies ma problemy z poruszaniem, jest podatny na infekcje, a jego skóra z trudnością się goi.
Jeśli przyczyną zespołu Cushinga jest guz nadnercza, można go – a właściwie cały narząd – usunąć chirurgicznie. Po udanym zabiegu produkcja kortyzolu wraca do normy, a zespół Cushinga jest całkowicie wyleczony. Terapia lekowa nie jest w tym przypadku konieczna.
