Jedną z większych obaw każdego właściciela jest stosunkowo często występująca niewydolność nerek u kota. Twój kot nie choruje, ale chcesz wiedzieć na co powinieneś zwrócić uwagę jako przykładny opiekun? A może postawiono takie wstępne rozpoznanie i interesują Cię warianty leczenia?
Po czym rozpoznać problem?
Chcąc zapewnić swojemu zwierzakowi najlepszą opiekę starasz się uważnie obserwować każde zmiany w jego zachowaniu. Niestety w przypadku przewlekłej niewydolności nerek możliwe jest, że nie dostrzeżesz żadnych symptomów, a choroba będzie się rozwijać. Dlaczego? Pierwsze objawy zazwyczaj pojawiają się dopiero w momencie, gdy dojdzie już do uszkodzenia około 75 procent nerek. Do tego czasu organizm dzięki kompensacji nie będzie dawał żadnych oznak. Pierwsze dostrzegalne zmiany są bardzo niespecyficzne. Najczęściej zwierzę staje się nieco apatyczne, jest mniej chętne do wspólnej zabawy, spada jego apetyt. Uważna obserwacja może jeszcze dać informacje o wystąpieniu poliurii, czyli zwiększonej ilości oddawanego moczu.
Rozwój wydarzeń, czyli czego spodziewać się w dalszych etapach choroby
Następne, co pojawi się u pupila to zwiększenie częstotliwości wymiotów, zupełny brak apetytu, osłabienie i spadek masy ciała. To, co widać na pierwszy rzut oka, to też znaczne pogorszenie jakości okrywy włosowej. Upośledzenie funkcji nerek przekłada się na wystąpienie odwodnienia, a utrata elektrolitów prowadzi do wystąpienia kwasicy metabolicznej. Dodatkowo zauważalne są blado wybarwione błony śluzowe jamy ustnej, spojówek, które mówią o niedokrwistości związanej z zmniejszoną produkcją erytropoetyny przez nerki.
Potwierdzenie obaw – diagnostyka i postawienie diagnozy
Powyższe objawy niekoniecznie muszą świadczyć, że wystąpiła niewydolność nerek u kota. W celu potwierdzenia diagnozy lekarz weterynarii musi wykonać szereg badań dodatkowych, które umożliwią przedstawienie rokowania i planu odpowiedniego leczenia. Oprócz zebrania wywiadu lekarz powinien wykonać pełne badanie morfologiczne oraz biochemiczne surowicy wraz z jonogramem. Najlepiej zbadać również mocz zwierzęcia oraz wykonać USG układu wydalniczego w celu określenia rozległości zmian strukturalnych w nerkach. Wszelkie te działania pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania niewydolności i pomagają ustalić przyczynę, której znalezienie ma wpływ na zastosowane leczenie nie tylko objawowe, ale także przyczynowe.
Czy jest to uleczalne?
Niewydolność nerek u kota leczona jest na wiele różnych sposobów w zależności od stanu pacjenta, od stadium zaawansowania upośledzenia. Podstawą jest płynoterapia, która pozwala wypłukać nagromadzony mocznik o toksycznych i uszkadzających właściwościach. Zmniejszenie jego stężenia wpływa również na polepszenie samopoczucia zwierzęcia, mniejsze mdłości, nie powoduje dalszego uszkodzenia błon śluzowych przewodu pokarmowego. Dotychczasowe ubytki leczone są między innymi przy pomocy środków osłonowych zawierających ranitydynę. Przy wymiotach stosowane są leki antyemetyczne, dodatkowo warto podawać preparaty wzmagające apetyt.
Po ustabilizowaniu pacjenta lekarz może zaordynować stosowanie karmy dla nerkowców, to jest takiej z obniżoną zawartością białka oraz fosforu.
Należy pamiętać, iż uszkodzone nerki nie mają zdolności regeneracyjnych, więc nawet mimo wyprowadzenia ukochanego pupila na prostą do końca życia pozostaje on zwierzęciem z dysfunkcyjnym układem wydalniczym i musi być stale kontrolowany.
